Welcome to Nova Scotia 🇨🇦

  29 Eylül'de Montreal'den giriş yaptık Kanada'ya. Pasaport, immigration memurları o kadar sıcak karşıladılarki, dedim "doğru yer"...
 Ülkeye girişte bana sorulan sorular;

 1. Ne amaçla Kanada'dasınız?
 2. Ne kadar kalacaksınız?



 Bu soruları ilk önce pasaport kontrolünde cevaplıyorsunuz, onlar pasaportunuza hiç bir işlem yapmıyor. 1 ve 2 numaralı immigration var, pasaport memuru hangisine gideceğinizi söylüyor. Beni 1 numaralı immigrationa yönlendirdiler. Burda da memur yukarıdaki 2 soruyu sordu. Eşimin okuduğunu belirterek aynı sürede kalmak istediğimi söyledim. Eşimin okul belgelerini, kira kontratını falan da verdim, adresimi beyan etmek için. Bunlara gerek yok diyerek sadece benim, eşimin ve oğlumun vize kabulünde mail olarak gelen permitlerini ve pasaportları aldı, oturun bekleyin dedi. 10-15 dakika sonra çağırarak, permitlerimizi verdi ve "welcome to canada" dediler 🇨🇦

 Sonrasında bagajlarımı teslim alarak, köpeğimin işlemlerini yapacağım noktaya doğru ilerlemeye başladım. 4*23  bagaj valizi, 2*8 kargo valizi, 2 sırt çantası, 36 kilo kafesin içinde köpek, 1 çocuk olunca haliyle tek başıma taşıyamadım ben bu kadar eşyayı. Orda arabayla taşıma işi yapanlar 40 dolar para istedi. 300 metre için o para verilmez diyerek, kendim 3 araba yaparak tek tek 5 er metre katar ilerlettim. Valizi olmayan 2 kişi yardım edince köpeğin işlem noktasına gelebildim. Burda köpeğimin işlemleri yapılınca da 2 memur valizlerime çıkış kapısına kadar yardım ettiler 😍 Buraya bi dip not ekleyeyim. Köpeğin işlemlerinin yapıldığı nokta, valizlerin incelendiği nokta. Çok temiz görünümlü insanların (hatta hostes ve pilot da vardı bu kişiler arasında) valizleri didik didik ediliyordu. Bi poşetin içindeki 7-8 tane ojeye bile el koyduklarını gördüm. Yiyecekler anında ayrılıyor, cezai işlemde ne ödediler bilmiyorum.

 Neyse artık kapıdan çıktık, eşimle sarilamadık bile valiz derdinden. Eşim Halifax'tan araba kiralayarak Montreal'e geldi. Biz de burda 1 gece dinlenerek sabah yola çıkıcaz. Arabaya eşyaları yükler yüklemez eşime sarılabildim. "Oh be hasret bitti" sonunda dedik.

 Bir gece Montreal'de dinlendikten sonra; üniversitede yurtta oda arkadaşım Gurbet ve eşi Emre'yle kahve içmek için buluştuk. Üstünden 9 sene geçmiş, o zaten 2 senedir Kanada'da, kalan 7 yılda becerip Türkiye'de görüşemedik ama Montreal'de kahve içebildik.

 Sonra yola çıktık... New Brunswick'e kadar normalde 8 saat olan yolu çocuk falan olunca 9 saatte geldik. NB'e çok az bir yol kalmıştı ki polis Amerikan flimlerindeki gibi arkadan farsız gelerek bi anda sirenleri farları yakarak kenara çekmemizi söyledi. Radara yakalandığımızı düşünürken, polis bizi baya şaşkınlığa düşürdü. "Beyfendi, hakkınızda ihbar var; şeridi ortalayarak gidiyormuşsunuz, insanlarımız sizin sarhoş olabileceğinizden endişelenmiş. Sarhoş musunuz?" . Eşim de ilk defa bu yollarda araba kullandığını ve her yerde Moose çıkabilir tabelası olduğu için korktuğunu, çıkarsa sağa sola kaçış alanı olsun diye ortadan gittiğini söyledi. Polis çok doğru yaptığını ama her yerin çitlerle çevrili olduğunu belirtti. İlginç olan, sadece sarhoş musunuz diye sordu, hayır diyince söze güvendi. Hiçbir alkol muayenesi vs olmadı. Sonra da bizi gönderdi.

 NB'te de 1 gece konakladıktan sonra sabah Halifax'a doğru yola çıktık, yine 4 saat sürmesi gereken yol 5 saat sürdü. Ama sonunda evimize geldik...

 Olcay; ikeadan tüm evin eşyasını aldı. Ama teslimatta ufak bir problem yaşandı ve biz Montreal'deyken teslim edildi, bi arkadaşımız bekleyerek teslim aldı. Evde her yer koli, valiz şuanda...

 Olcay'a kolay gelsin...

 Sevgilerle
 Meltem